Dziecko w kawalerce vol. I

Jakby kiedyś za młodu ktoś mi powiedział, że będę musiała się zmieścić z dzieckiem i mężem w jednym pokoju pewnie parsknęłabym śmiechem i popukała się po głowie. Teraz nie widzę w tym nic dziwnego i wcale nie przeraża mnie fakt, że za 4 miesiące pojawi się na naszych 25 metrach jeszcze jeden Ziomek ;) Muszę powiedzieć, że zmiany, które planuje, a potem systematycznie wdrażamy z małżem sprawiają mi ogromną frajdę, bo tak jak wykończyliśmy w pełni mieszkanie rok temu, tak od tamtej pory za wiele się w nim nie zmieniło (poza dodatkami). A ja lubię zmiany, zwłaszcza w domu. Jako nastolatka wielokrotnie przestawiałam meble w pokoju robiąc przy okazji porządki w czym się dało. W kawalerce było to już nieco utrudnione, chodź możliwe. Bo czemu by nie przesunąć sofy pod okno, a stołu pod kubiki? No można by spróbować, aczkolwiek jakoś nie widziało mi się siedzieć tyłem do okna i opierać plecami o grzejnik albo po prostu wiedziałam, że te drobne zmiany nie dałyby mi takiej satysfakcji jak te które dzieją się teraz :) 

Na początek w odstawkę poszedł zabytkowy kredens po Cioci Oli. Uwielbiałam go od zawsze, bo skrywał wiele skarbów. Nam służył do przechowywania szkła, dodatkowej zastawy, alkoholi i książek. Prawda jest jednak taka, że im dłużej tu mieszkamy tym co raz mniej tych rzeczy używaliśmy. Tak więc któregoś pięknego dnia dokładnie przesegregowaliśmy to co było w nim i w kuchni i okazało się, że 6 kartonów bambetli wyjechało tam gdzie on, czyli do domu mojej Mamy. Część rzeczy udało nam się zmieścić w naszej kuchni, część czeka na większe mieszkanie, a część w piwnicy na Baby Shower, co bym miała w czym serwować drinki dla dziewczyn w styczniu ;) 

Z jednej strony jest mi smutno, że już go nie ma i pewnie w nowym mieszkaniu już nie stanie, ale z drugiej czuje jakbym zrzuciła z pleców jakiś ogromny kamień. Nagle w domu zrobiło się tyle miejsca i światła, że żałuje, że wcześniej na to nie wpadłam! 

Trudno się jednak dziwić, ponieważ kredens wyjechał nie bez powodu. W jego miejsce stanie równie stara komoda z szufladami na rzeczy Romy, a nad nią biała zgrabna półeczka marki String (przynajmniej taka mi się od dawien dawna marzy) :)

Zdjęcia robiłam wykańczając księgę gości, więc na pamiątkowe zdjęcia załapał się jeszcze stół, który przez dwa tygodnie mieścił mój cały dekoracyjny warsztat, a teraz razem z dwoma krzesłami również odpoczywa w garażu. Z prezentacją naszego nowego, małego zgrabnego stołu jeszcze chwilę poczekam, ale wraz z jego pojawieniem się mieszkanie zyskało jeszcze więcej :) 

Te dwa meble to jednak nic, w porównaniu do tego jak cierpię na myśl o tym, że niedługo nie będzie tutaj z nami również tego mebelka poniżej razem z mieszkającą w niej modelką :(((

Wiem, że wiele z Was pomyśli, że zamieniam królika na dziecko, ale uwierzcie mi, że wcale tak nie jest! Otóż do czasu przeprowadzki do większego lokum, chcę znaleźć jej tymczasowy domek i mam ogromną nadzieję, że moja siostra Zu zgodzi się tak jak Mama na te półtora roku ją przyjąć. A to dlatego, że nikt z naszych znajomych nie wyraził takiej chęci, a komuś obcemu nie chciałabym jej oddawać ponieważ miałabym z nią utrudniony kontakt. Nie wyobrażam sobie bowiem jeździć do kogoś z wizytą z powodu królika.

Zanim jednak podjęliśmy tę decyzję bardzooo długo nad tym myśleliśmy jak pogodzić jej obecność z pojawieniem się Romy, ale oboje doszliśmy z Szarlatanem do wniosku, że jest to niebezpieczne (Sasza jest w stanie wskoczyć praktycznie wszędzie i potrafi dość boleśnie dziabnąć jak się jej coś nie podoba lub stoi na jej drodze), niekomfortowe (przez większość dnia musiała by być w klatce) i niehigieniczne (siano i jej odchody potrafią fruwać po całym domu) na obecnym metrażu. 

W miejscu klatki planujemy postawić łóżeczko, z szufladą i na kółkach co bym mogła jednym ruchem ręki ruszać nim nie wstając z własnego legowiska ;P

Książki z kredensu, jak i w całym domu, przeszły ostrą selekcję i część trafiła na wózek, a część na kubiki. Resztę sprzedaliśmy w internecie lub na wyprzedażach garażowych (polecam ten rodzaj wyzbywania się rzeczy), rozdaliśmy albo czekają na wywiezienie do biblioteki :)

Ilość poduszek również uszczupliłam (koce i kocyki zostawiam, bo podobno przy dziecku nigdy ich mało) i pewnie jeszcze z raz to zrobię, tak żeby w efekcie zostały max 3 razem z sofowymi :( Ale póki mogę to okładam się tym moim ulubionym nałogiem, zwłaszcza teraz kiedy więcej czasu spędza się w domu :)

Kwiatów jak widzicie też jest znacznie mniej i będzie jeszcze mniej. Zamierzam zostawić je dosłownie w czterech miejscach. Pilee na parapecie, sukulenty i zielistka na kubikach oraz szczawik trójkątny w kuchni. 

Do czasu przyjazdu komody (a zdarzy się to pewnie jakoś w grudniu, a może nawet w styczniu) pierwsze rzeczy Romy przechowuje w jednym z kubików :) Jak widzicie jest tego nie wiele, przynajmniej tak mi się wydaje, kiedy podpatruje moje koleżanki i znajome w ciąży :P Ale mi się jakoś nie spieszy, bo:

- po pierwsze mieliśmy ważniejsze wydatki (czytaj kupno mieszkania)!

- po drugie przez długi czas nie wiedziałam do końca czy to Roma czy to Jędrek ;)

- po trzecie wiem z opowieści innych matek, że nie ma co się zaopatrywać w jakieś chore ilości na początek, bo a) dziecko i tak w dwa tygodnie z tego wyrośnie, b) pełno rzeczy dostanę od rodziny i znajomych w prezencie, c) koleżanki rodzące chwile wcześniej też się pewnie z chęcią podzielą nieużywaną już garderobą swoich bąbli ;) 

- po czwarte zaraz po świętach zaczynają się wyprzedaże i wszystko kupie za połowę ceny :D

Tak więc ta garstka ciuszków to rzeczy kupione w przypływie radości kiedy już było pewne, że to dziewczę, a mi przeszły ciążowe humory i przeprosiłam się z różowym :D

Widzicie to wszystko oczami wyobraźni? :D Bo ja tak i to bardzo! Na prezentacje całości jeszcze pewnie trochę przyjdzie mi poczekać, ale wkrótce pokaże Wam kolejne zmiany, które zaszły np. w kuchni, a zaraz potem w części jadalnianej :) Jesteście ciekawi? Mam nadzieję, że tak i zajrzycie bo będę miała do Was (głównie matek) kilka pytań ;)

BUZIAKI

LU