Cała prawda o ciąży

Z zamiarem napisania tego posta nosiłam się już od dawna, ale odkąd jest z nami Romka zawsze coś i niełatwo zebrać wszystkie myśli, które towarzyszyły mi przez 9 miesięcy, kiedy ma się do dyspozycji zaledwie godzinę albo dwie dziennie. Ten blog już dawno z wnętrzarskiego zamienił się w lifestylowy (a w naszym blogowym światku nazywamy to "homestylowy"), pomyślałam więc że podzielę się z Wami moimi ciążowymi doświadczeniami. Mam jakieś wewnętrzne przeczucie, że mogą się komuś na coś przydać :) Jak skończycie czytać to dajcie znać czy tak rzeczywiście jest?

ODPUŚĆ SOBIE

Jeśli dobrze pamiętacie pierwszy trymestr przeszłam dość łagodnie. Z wielu dostępnych w palecie dolegliwości ciążowych mnie dotknęło na serio niewiele. Fruwałam metr ponad ziemia mimo, że czułam się już co nieco jak słoń, bo każdą wolna chwilę wykorzystywałam na spanie i jedzenie :P Energia rozpierała mnie przez cały niemal czas, do tego stopnia, że zorganizowałam z Izą i Beatą, wspaniałą plenerową imprezę (teraz i Wy blogerzy i blogerki możecie wziąć w niej udział >> KLIK :) Niestety po tym wszystkim mój organizm potrzebował dużo odpoczynku, a ja próbowałam dalej zgrywać chojraka i na siłę starałam się robić tyle ile robiłam nie będąc w ciąży. Trochę późno, ale teraz już wiem, że ciąża to nie jest czas na wielkie wyzwania i projekty. Wręcz przeciwnie to jedyny taki czas w życiu, w którym powinno się odpuścić co można i oddać się błogiemu odpoczynkowi. Serio trzeba wykorzystać ten okres najlepiej jak się da, ale bez ciśnienia, że coś trzeba. Po prostu pełen relaks, jak nie dla siebie to dla dziecka. Skoro organizm tego potrzebuje to znaczy, ze dziecko też, a ono jest teraz równie ważne jak Ty!

POZWÓL SOBIE NA SLABOŚĆ

Nie wiem jak Wy, ale ja zostałam wychowana na kobietę, która nawet jeśli nie ma faceta to zakasze rękawy i sama sobie ze wszystkim poradzi. Nie oduczyłam się tego nawet gdy w moim życiu pojawił się Szarlatan. Dopiero w ciąży zrozumiałam, że nie musze być taką Zosią samosią i mam prawo do bezsilności i bezradności (swoją drogą zrobiłam się strasznie niezdarna i wszystko leciało mi z rak, np. aparat, co kosztowało mnie naprawę stłuczonego obiektywu :P). Nauczyłam się więc przede wszystkim prosić i przyjmować pomoc innych, kiedy pewne zadania przerastały moje możliwości. Oczywiście za późno, ale jak to się mówi lepiej późno niż wcale. Przyda się przy okazji kolejnej ciąży ;)

RUSZAJ SIĘ

Ruch to zdrowie, nie jedna osoba Ci to powie, a w ciąży podwójne ;) Oczywiście jeśli tylko możesz, bo lekarz musi wyrazić na to zgodę (jak na wszystko zresztą :P). Ja ponieważ czułam się dobrze korzystałam z tej możliwości i tak np. w pierwszym trymestrze śmigałam na rowerze (podobno nie można, ja nie widziałam przeciwskazań jeśli robię to rozsądnie, a nie wyczynowo). Na wakacjach w Świnoujściu zrobiliśmy jakieś 100 km objeżdżając to czarujące miasteczko i okolice. A od września (od 13tc) zapisałam się na gimnastykę do Agnieszki Grochowskiej. To fantastyczne Studio Zdrowia dla kobiet i dzieci w każdym wieku, mam jakieś 10 minut spacerem od domu. Co do samego studio to Aga z wyczuciem prowadzi ćwiczenia dla ciężarówek, jest kopalnią wiedzy na temat porodu i ciąży, a do tego można poznać u niej inne kobitki w tym samym lub podobnym okresie ciąży. A to nie jest bez znaczenia! Ale wracając do ćwiczeń to uwierz mi, że czy będziesz chodzić na nie do jakiejś szkoły/klubu czy będziesz sama ćwiczyć w domu lub robić długie kilometry spacerem będziesz czuć się znacznie lepiej, tym samym łatwiej Ci będzie znosić trudy jakie fundują w ciąży hormony. Oprócz tego nauczysz się ćwiczyć mięśnie kegla, jak poprawnie oddychać i przyjmować aktywne pozycje podczas porodu. To naprawdę jest ważne i pomaga kiedy nadchodzi godzina 0!

STWÓRZ GRUPĘ WSPARCIA

Skoro już wspomniałam o innych kobitkach w ciąży, powiem Ci, że dobrze mieć je wśród znajomych. Ciąża (przynajmniej pierwsza) to nie tylko piękny, ale i trudny czas dla kobiety. Tak wiele się dzieje i zmienia, że możesz czuć się zagubiona i przerażona. Jeśli nie masz w rodzinie czy najbliższym otoczeniu koleżanek, które mają już te doświadczenia za sobą, poznane na ćwiczeniach dziewczyny mogą się okazać fantastycznym wsparciem i towarzystwem do wymiany zmartwień i radości :) Ja mam to szczęście, że mam kochająca rodzinę, siostry i kilka koleżanek w podobnym okresie życia, ale to nie przeszkadzało mi żeby powiększyć grono znajomych o kolejne fantastyczne matki, żony i kochanki. Do tej pory mam z nimi kontakt i spotykamy się z dziećmi na gimnastyce po porodzie, spędzając miło i pożytecznie czas :)

NIGDY NIE MÓW NIGDY

Nigdy nie należałam do fanek koloru różowego, a na widok panienek w kolorze różowym dostawałam dreszczy na całym ciele (wciąż dostaje, ale tylko jeśli ktoś ewidentnie przesadza z ilością tego koloru). Kiedy dowiedziałam się, że nasze pierwsze dziecko będzie płci żeńskiej odbiła mi palma na punkcie tego koloru i pierwsza sukienka, którą kupiłam dla Romy była różowa :D Potem było już tylko gorzej i zostało mi do tej pory, ale chyba cały czas w granicach rozsądku ;) Jak mantrę powtarzałam, kiedy widziałam kobiety w ciąży zanim jeszcze sama w nią zaszłam "nigdy nie będę chodzić w ciąży w leginsach"! Szybko zmieniłam zdanie kiedy przestalam wchodzić nawet w ciążowe spodnie :P Dobra rada Cioci Lu, porządne ciążowe leginsy są na wagę złota w ciąży (haha), wiec zainwestuj w tę część garderoby niemało :D Słodycze, czekolada? Fuuu :P Tak bym Ci odpowiedziała gdybyś zapytała mnie o to rok temu. W ciąży wciągałam wszystkie słodkości nosem, aż mi się uszy trzęsły, a Szarlatan (pierwszy slodyczojad) wymiękał kiedy na mnie patrzył :P To tylko kilka przykładów, ale jakbym dobrze się zastanowiła to znalazło by się tego pewnie więcej. Czy tego chcemy czy nie hormony robią z nas co chcą :P

DIETA

Naczytałam się o tym czego nie wolno, a co trzeba, a potem i tak robiłam co chciałam :P Otóż sery pleśniowe (z mleka pasteryzowanego, ale z innego w Polsce nie znajdziecie), wędzone mięso, owoce morza i ryby, jadłam normalnie. Nie widziałam do tego przeciwskazań. Czyżby Francuzki nie jadły serów, a Greczynki owoców morza przez 9 miesięcy? Nie sądzę :P Chociaż oczywiście wszystko z głową. Jedyne czego unikałam to surowe mięso. Ale w ogóle mięso jakoś w ciąży mnie obrzydzało i jadłam głownie warzywa, owoce oraz ryby. Może dzięki temu czułam się dobrze, odkryłam, że korzeń pietruszki jest słodki jak miód, a ciasto marchewkowe można zrobić w 10 minut!  W ogóle przez te 9 miesięcy nauczyłam się przygotowywać z warzyw szybkie i smaczne dania!  Jak się zresztą okazało na zielonej diecie można też wyhodować niezłych rozmiarów dziecko (58 cm, 4300 g), bo żadnych suplementów oprócz Pregna Plus nie przyjmowałam :D

MÓJ BRZUCH MOJE CIAŁO

Jakaś nietykalska to ja nie jestem. Wręcz przeciwnie, uwielbiam się przytulać, całować i ściskać ze wszystkimi, których znam już nieco lepiej i dłużej i sami nie maja z tym problemu ;) A w ciąży no byłam gotowa zdzielić przez łeb (jak Dorota Welman nieznajomego, który pobił psa) torebką każdego kto zbliżał się bez pytania do mojego brzucha! Włącznie z rodziną i przyjaciółmi (oprócz dzieci, te mi nie przeszkadzały) :P Nie powiem Wam czemu, ale działało to na mnie jak płachta na byka! Tak więc nie martwcie się jeśli się to Wam przytrafi, bo wiele kobitek tego nie lubi, a jednak w naszym społeczeństwie istnieje jakieś niepisane przyzwolenie i potrzeba dotykania brzucha ciężarnej bez pytania :/ Pod koniec już mi nieco przeszło, ale tylko względem najbliższych. Bo te nieco dalsze osobniki mogły doświadczyć z moich rąk nawet takich działań jak na poniższym filmiku, szkoda że tak późno na niego wpadłam ;D

ZRÓB SOBIE PRZYJEMNOŚĆ

Ciąża to cudowny czas, ale według mnie też ogromny wysiłek i dodatkowa praca. Należy Ci się zatem od życia coś miłego. Nie jestem materialistką dlatego gorsze dni wynagradzałam sobie (nam ;) wizytą u kosmetyczki, wyjściem do fajnej knajpki (najlepiej pizzerii), kina lub teatru albo wyjazd we dwoje :) Oprócz tego zależało mi na pamiątkowej sesji w ciąży (której efekty możecie oglądać w tym poście) i wystrzałowej imprezie urodzinowej na 30 urodziny :) Wszystko się udało i wcale nie żałuje, że byłam w tym czasie w ciąży. Myślę, że ta impreza nabrała dzięki temu jakiegoś wyjątkowego znaczenia :)

MĘŻCZYZNA TEŻ JEST W CIĄŻY

Może i my kobiety nosimy cały ciężar zmian i przeżyć związanych z dzieckiem, ale facet też może czuć się zagubiony i zdezorientowany w tym czasie. W końcu dla niego to również zupełnie nowa sytuacja i powoli dociera do niego, że wkrótce zostanie tatą :) Ja by ułatwić Szarlatanowi nieco tę drogę przez mękę z kobietą w ciąży i uświadomić go co czuję ja i rozwijające się dziecko, wprowadziłam cotygodniowy rytuał czytania o kolejnych tygodniach ciąży (polecam ściągnąć sobie jakąś fajną apkę na telefon lub starą jak świat książkę "W oczekiwaniu na dziecko"). Oprócz tego udaliśmy się na bardzo fajne warsztaty dla przyszłych rodziców "W związku z dzieckiem". Tam doświadczone matki i ojcowie w wesoły sposób poznali nas z urokami macierzyństwa i podzielili się z nami swoimi doświadczeniami oraz sposobami na wspólne pokonanie gorszych chwil :) Nie bez znaczenia jest też szkoła rodzenia, mam wrażenie przez wiele bagatelizowana, a nie potrzebnie. My nauczyliśmy się na nich chociażby ćwiczeń i techniki oddychania, które wykorzystaliśmy przy porodzie. A Szarlatan miał okazje poćwiczyć kąpanie, posłuchać co go może czekać w trakcie porodu i zaraz po oraz jak się zachowywać żeby pomagać, a nie przeszkadzać. Z naszego doświadczenia wynika, że dobrze zapisać się do szkoły przy szpitalu, w którym się rodzi. Można w ten sposób poznać położne i szpital, dzięki czemu będzie Wam zawsze raźniej kiedy będzie trzeba tam jechać gdy już zajdzie ta konieczność :)

WYPRAWKA

Jeśli lubisz być przygotowana to lepiej zacząć ją kompletować znacznie wcześniej (myślę, że w 30-32 tc), bo może się okazać, że nagle wylądujecie niespodziewanie na patologii, jak to przydarzyło się mi :P W każdym razie nie ma co wariować bo serio dziecku niewiele na początku potrzeba. Nie stworzyłam dla Was jakiejś specjalnej listy, ale mogę polecić Wam dwie na których ja się opierałam i okazały się trafne. Pierwsza to Lista Wyprawkowa dla dziecka Muppet Shop, sensownie podzielona na kilka rozdziałów, z zaznaczeniem co jest konieczne, a co może, ale nie musi się znaleźć w wyprawce (moją wyprawkę znajdziecie tutaj) + polecane marki. Niektóre może i mają ceny z sufitu, ale niektóre są rewelacyjne i bardziej dostępne, jak np. Beaba :) Druga lista to Torba do Szpitala ze strony Fundacji Rodzić po Ludzku. Kompletna aż nadto! Chociaż dodałabym do niej jeszcze Tantum Rosa ;) 

NIE OBAWIAJ SIĘ PATOLOGII

Zanim zdobyłam się na to żeby stawić się w szpitalu, kiedy lekarz, która stwierdziła u mnie wielowodzie i zaprosiła na patologie, przepłakałam całą noc :( Nie cierpię szpitali, sam poród i wycieczka na porodówkę przyprawiała mnie o ból głowy i wymioty. A tu nagle na USG dowiaduje się, że mam zostać w szpitalu na obserwację! Prawda jest jednak taka, że gdy opuszczałam po 3 tygodniach szpital W. Orłowskiego płakałam jeszcze bardziej. Szczerze to czułam się znowu jak dziecko, które wraca do domu po fantastycznych koloniach :) Pobyt w tym szpitalu, mimo wielu nieprzyjemności związanych z wywoływaniem porodu, mogę zaliczyć do jednego z najlepszych wypoczynków w moim życiu :D Szpital na Czerniakowskiej jest chyba najstarszym i najbardziej obskurnym szpitalem w Warszawie, ale personel i atmosfera jaka panuje na oddziale Patologii, jest na wagę złota! Z całego serca polecam Wam ten szpital jeśli szukacie specjalistów z prawdziwego zdarzenia. A uwierzcie mi, ze przez 3 tygodnie zdążyłam poznać cały zespól i szpital od podszewki :P Śmiałam się, że szpital ogłosił po moim wyjściu święto, bo mieli tam ze mną niezły kabaret i urwanie głowy :P Poniżej mały przykład :D

SPYTAJ DWÓCH LEKARZY

Do tej pory żałuje, że na wiadomość, że skraca mi się szyjka dałam sobie od razu założyć pesar, bo nie byłam do tego przekonana :( Mam wrażenie, ze było to nieco naciągane, a to cale wielowodzie było wynikiem właśnie tego ustrojstwa :/ Roma urodziła się tak duża i silna, że mogła spokojnie wyskoczyć do nas i miesiąc wcześniej. A co najważniejsze wtedy kiedy chciała, bez tego całego cyrku z wywoływaniem. Tak by się pewnie stało gdyby nie pesar. Gdybym mogła decydować jeszcze raz, najpierw wybrałabym się do drugiego lekarza aby potwierdzić obawy pierwszego oraz dała sobie więcej czasu na obserwacje i odpoczynek. Jak to się mówi Polak mądry po szkodzie. Przy kolejnej ciąży już nie popełnię tego błędu.

NIE BÓJ SIĘ PORODU

Wydaje mi się, że oprócz wielowodzia, ktore jak się okazało nie do końca nim było, ja sama byłam powodem dla którego Roma bała wyskoczyć się na ten świat. Otóż cholernie bałam się porodu! Mimo, że znam swój organizm i wiem, że jestem silną i zdrową kobietą, wewnątrz trzęsłam się jak galareta. Może dlatego nie działała na mnie żadna oksytocyna, a każda kolejna próba wywoływania porodu kończyła się fiaskiem :P Dopiero przebicie pęcherza sprawiło, że nie miałam odwrotu i musiałam zmierzyć się z tym tematem albo wyląduje na stole operacyjnym, czego bałam się jeszcze bardziej! I wiecie co? Lepiej nie mogłam sobie tego wymarzyć! Nie sadziłam, że będę tak dobrze wspominać poród :) Jak to się stało? Po pierwsze przez kilka ostatnich tygodni ciąży starałam się go wywołać naturalnie. Mimo, że to nie poskutkowało wydaje mi się, że dzięki temu dobrze przygotowałam organizm do porodu. Po drugie starałam się nastawić do niego pozytywnie zapisując cały zeszyt pozytywnymi afirmacjami i nucąc sobie słowa jednej z mojej ulubonych piosenek Sound'n'Grace "Możesz wszystko" (swoją drogą uwielbiam ich :)

Po trzecie miałam cudowną położną (Panią Helenę Obłoza, ale polecam Wam również Bryczek Annę i Emilie Feliksiak! Chociaż na kogo byście nie trafili w szpitalu Orłowskiego, to będzie super!), która bardzo sprawnie i z wyczuciem prowadziła cały poród. Po czwarte przez cały czas był przy mnie Szarlatan, który jak zawsze okazał się nieocenionym wsparciem <3 Po piąte nie krzyczałam tylko skupiłam się na oddechu! A po szóste miałam z tylu głowy słowa jednej z koleżanek "Potraktuj poród jak sprawdzian, który musisz zaliczyć!". Ambitna ze mnie bestia, zawsze starałam się zaliczać egzaminy na szóstkę, zwłaszcza na WF-ie. I tym razem się udało, bo po 6 głębszych wdechach Roma była już na świecie :) Tak wiec jeśli boisz się porodu to niepotrzebnie (chociaż świetnie Cię rozumiem), zostałaś do niego stworzona i uwierz mi, ze w odpowiednim momencie znajdziesz nadprzyrodzone siły, które pozwolą Ci go przeżyć, a co więcej wydać na świat dziecko! Może brzmi to wszystko infantylnie, ale ja w to wierzyłam i mi się udało :)

zdjęcia: Andrzej Kocuba Production

Bardzo jestem ciekawa waszych ciążowych i porodowych przeżyć? Macie podobne czy zupełnie inne, a może dopiero zgłębiacie ten temat? :)

CUDOWNEGO 
KRÓTKIEGO TYGODNIA :D

LU

Pin It